خدمات مالی ارائه‌شده توسط بانک‌ها، شرکت‌های بیمه و بنگاه‌های سهامی در بازارهای مالی سنتی محدود بوده به‌طوری‌که هر بازار در پی حداکثرکردن سود خود از طریق توسعه فعالیت تجاری و نوآوری‌های مالی بوده است. در آن دوران زمانی‌که بانک‌ها به سپرده‌گیری و وام‌دهی اقدام می‌نمودند، بانک‌های سرمایه‌گذاری تنها طیف محدودی از خدمات مالی از قبیل پذیره‌نویسی، کارگزاری و مشاوره را ارائه داده و شرکت‌های بیمه تنها حق بیمه را دریافت و به پرداخت خسارت اقدام نموده و فعالیت‌های بیمه عمر را انجام می‌دادند. این در حالی است که امروزه این بخش‌ها مجموعه وسیعی از محصولات و خدمات مالی ترکیبی و پیچیده را که تعداد بسیار زیادی از اهرم‌های مالی را در بر داشته و نهادهای مالی از قبیل بانک، بازار سرمایه و شرکت‌های بیمه به‌طور همزمان در آن درگیر هستند را ارائه می‌دهند. این نوآوری‌های مالی اگرچه در کوتاه‌مدت سود بازارهای مالی را افزایش می‌دهد اما در عین‌حال چالش بسیار بزرگی در زمینه مدیریت ریسک این محصولات به‌وجود می‌آورد. همین امر و البته بروز بحران‌های مالی متعدد نقش نهادهای نظارتی و البته مدل‌های نظارت بر بازارهای مالی را بیش‌از‌پیش مورد توجه سیاستگذاران قرار داده است. هدف از ارائه مقاله حاضر بررسی کلی مدل نظارت یکپارچه بر بازارهای مالی و همچنین مطالعه تطبیقی نظارت بر بازارهای مالی دو کشور آلمان و انگلستان که از این مدل بهره برده‌اند، می‌باشد.