رابطه انسان و طبیعت از آغاز خلقت تا کنون هیچوقت به اندازه امروز نگرانکننده و تهدیدآمیز نبوده است. سیر شتابنده تحوّلات تکنولوژیکی و تغییر شیوهها و الگوهای مربوط به زندگی انسانی از یک سو و تأخیر در برنامهریزیهای مربوط به کاهش اثرات منفی اقتصادی، فرهنگی و اخلاقی مربوط به آن از سوی دیگر موجبات بروز یک سری نابهنجاریهای زیستمحیطی و به دنبال آن نگرانیهای شدید میان دوستداران محیطزیست و متفکران و مصلحان اجتماعی را فراهم نموده است. با توجه اهمیت دو عنصر آب و هوا در تداوم چرخه زندگی، توجه به آموزش همگانی و همهجانبه توسط نهادهای دولتی و غیردولتی، در راستای جلوگیری از افزایش آلودگی آنها، بیش از پیش ضروری بهنظر میرسد. درایران بهعنوان یک کشور درحال توسعه، در راستای دستیابی به حدی از توان تولید صنعتی از نوع بومی، بهدلیل ناهماهنگی میان فعّالان اقتصاد صنعتی و متولیان حفظ محیطزیست، و بسیاری از عوامل دیگر، وضعیت محیطزیست از شرایط مناسبی برخوردار نیست. در این مقاله سعی شده است با یک نگاه تحلیلی مبتنی بر شواهد عینی و مطالعه کتابخانهای، عوامل انسانی و طبیعی تهدید محیطزیست و تا حد امکان راهکارهای مقابله با آنها مورد توجه قرار گیرد. .
بابااوغلی محمود. بررسی اجمالی بحران محیطزیست در ایران حول محور آلودگی هوا و تخریب منابع آب. مجله اقتصادي (دوماهنامه بررسي مسائل و سياستهاي اقتصادي). ۱۳۹۲; ۱۳ (۵ و ۶) :۵۹-۷۲