بدون شک بخش برق یکی از بخش‌های کلیدی در فرایند رشد اقتصادی است و توسعه این بخش،یکی از معیارهای اساسی بهبود رفاه و سطح زندگی ملت‌ها به شمار می‌آید. این مقاله ابتدا به بررسی علل تغییرات در مصرف برق در بخش‎های کشاورزی، صنعت، عمومی، خانگی در دوره (1386- 1379) با استفاده از تکنیک تجزیه کامل می‌پردازد، سپس با استفاده از شاخص جداسازی دیویژیا به تحلیل کمی شاخص‎های صرفه‎جویی انرژی (ES) و بهره‎وری انرژی (EPI) در بخش‎های مذبور می‎پردازد. نتایج روش تجزیه و شاخص دیویژیا نشان می‎دهند که در دوره موردنظر در بخش صنعت ترکیب فعالیت‎ها در تولید تغییر یافته و در نتیجه بیشترین تغییرات در مصرف برق در بخش صنعت رخ داده است، به طوری که اثر تولیدی مهم‎ترین سهم را در این تغییرات دارد. پس از آن آثار ساختاری و شدت انرژی برق در رتبه‎های بعدی قرار گرفتند. همچنین، اثرساختاری نسبت به اثر شدت انرژی برق در صرفه‌جویی برق این بخش اثرگذارتر می‎باشد. بخش‎های عمومی، کشاورزی، خانگی در رتبه‎های بعدی تغییرات مصرف برق در دوره مورد بررسی قرارگرفته‎اند. با توجه به روند افزایشی مصرف برق در بخش خانگی نسبت به سایر بخش‎ها میزان صرفه‎جویی در مصرف برق در این بخش کمترین و در بخش کشاورزی بیش از سایر بخش‎ها در میزان مصرف برق صرفه‎جویی شده است. همچنین، بالاترین معیار بهره‎وری برق نیز در بخش کشاورزی قرار می‎گیرد که نشان‎دهنده استفاده بهینه از برق و اصلاح الگوی مصرف است.