در این نوشتار نگرشهای پوزیتیویستی در علم اقتصاد بررسی می شود. از نگاه نویسنده پوزیتیویسم ویژگی خطابی و لفاظی دارد. قسمت اصلی مقاله به بررسی چهار نگرش پوزیتیویستی می پردازد که لارنس بولاند آنها را در یک طیف قرار می دهد. در یکسو نحله خوشبینانه " پوزیتیویسم هاروارد" قرار می گیرد که این اندیشه به اقتصاد آزمایشی می‌پردازد. در سوی دیگر این طیف گونه ضعیف و حداقل گرای پوزیتیویسم MIT قرار گرفته است که فقط به ابطال پذیری نظریه های اقتصادی می پردازد. در میان طیف، دو نگرش دیگر به نامهای پوزیتیویسم LSE و پوزیتیویسم شیکاگو جای دارد. پوزیتیویسم LSE نقش اجتناب ناپذیری برای داده های کمی و تجربی قائل است، در حالی که پوزیتیویسم شیکاگو ابزارگرایی فریدمن و تأییدگرایی پیچیده بیکر و استیگلر را مطرح کرده است. لارنس بولاند اقتصاد پوزیتیویستی مدرن را به شدت سردرگم و پریشان می بیند. وی ویژگی برجسته تمام فعالیتهای تحلیل اقتصاد پوزیتیویستی را فقط نگارش بر اساس یک صورت کلی می داند. همچنین مدلی را برای تحلیلهای پوزیتیو علم اقتصاد ارائه کرد و به روش پوزیتیویستی آن را می آزماید. در نهایت نتیجه گیری می کند که صورت کلی تحلیلهای اقتصاد پوزیتیویستی از نظر فن خطابی و لفاظی بسیار موفق و نتیجه بخش بوده است.