مالیات یکی از مهم‌ترین ابزارها در راستای کنترل نوسانهای قیمت مسکن در بیشتر کشورها به‌ویژه کشورهای پیشرفته است. از آنجا که این نوسانها از طریق تأمین عایدی کم‌ریسک، موجب انحراف سرمایه‌ها به واسطه‌گری بخش مسکن می‌شود و با ایجاد حبابهای قیمتی، به بلوکه شدن سرمایه‌ها در این بخش منتهی شده و جذب سرمایه در بخشهای مولد اقتصادی را کاهش می‌دهد، مورد توجه خاص قرار گرفته است. نوسانهای قیمت مسکن در ایران به ویژه در دو دهه اخیر به صورت غیرقابل کنترل و غیرقابل پیش‌بینی بروز کرده و در راستای کنترل یا تعدیل آن فقط ابزارهای سیاست پولی مورد بررسی و اعمال قرار گرفته ‌است، هرچند راه‌حل عملی و کارآمد بلندمدتی برای آن ارائه نشده و به طور خاص جایگاه ابزارهای سیاست مالی به ویژه مالیات در این زمینه مورد توجه قرار نگرفته است. این در حالی است که چنانچه از طریق کنترل عایدات سرمایه در بخش مسکن، این حجم سرمایه‌های بلوکه شده به سمت تولید و سرمایه‌گذاری در بخشهای مولد اقتصادی هدایت شود، موجب ایجاد فرصتهای شغلی و در پی آن رشد و توسعه بیشتر اقتصادی خواهد شد. در این مقاله با توجه به ضرورت ارائه راهکار عملی برای کنترل نوسانهای قیمت مسکن، به بیان جایگاه و کاربرد مالیات بر عایدات سرمایه به عنوان یک ابزار مالی در این راستا پرداخته و ضمن بررسی جوانب موضوع به ارائه الگوی اصلاح ساختار تقاضا برای کنترل نوسانهای قیمت مسکن از طریق وضع مالیات بر درآمدهای حاصل از تملک دارایی ثابت مسکن در ایران می‌پردازیم.