درآمدهای نفتی اندونزی و یارانه‌های سوخت بر سیاست‌های اقتصاد ملی حکمفرما هستند. این مقاله آثار قیمت جهانی نفت را بر وضعیت مالی دولت اندونزی در سال 2008 و سالهای پس از آن برآورد می‌کند. علاوه بر این، آثار متقابل درآمدها، مخارج دولت و قیمت‌های نفت، یارانه‌های انرژی و انتقالهای درون دولتی را تحلیل می‌نماید. با مطالعه آثار قیمت های نفت جهانی با بیش از 100 دلار در هر بشکه، این مقاله پنج یافته اصلی را ارائه می‌کند. اول، به رغم افزایش قیمت‌های نفت، درآمدهای دولت از نفت و گاز نسبت به درآمدهای غیر نفتی و گازی آن از سال 2001 کاهش یافته است. دوم، یارانه‌های سوخت تا سال 2008 افزایش می‌یابند؛ در حالی‌که یارانه های برق با سرعت بیشتری افزایش یافته است. سوم، یافته‌های مقاله نشان‌دهنده این است که بیشتر یارانه‌های سوخت که به‌طور مستقیم به خانوارها پرداخت می‌شود توسط 20 درصد از ثروتمندترین اقشار جامعه مصرف می‌شود. چهارم، حتی در قیمت‌های بیش از 100 دلار (به‌ازای هر بشکه نفت) درآمدهای نفت و گاز دولت از مخارج آن روی یارانه‌های انرژی بیشتر است. به هر حال، اگرچه افزایش قیمت‌های نفت، ثروت‌های بادآورده‌ای را برای دولت های مرکزی ایجاد می‌کند، اما به‌دلیل سهم قابل توجه دولتهای ایالتی، افزایش قیمت‌ نفت اثر منفی خالصی بر دولت مرکزی دارد. در نهایت، اثر مثبت بخش نفت بر مالیه عمومی اندونزی به هنگام افزایش قیمت‌های نفت، کاهش می‌یابد. زیرا، یارانه‌ها و سایر مخارج بیش ازدرآمدهای گاز و نفت افزایش می‌یابند.