بیشتر کشورها به انرژی و بهویژه سوختهای فسیلی با نیت بهبود دسترسی به انرژی بهویژه برای فقرا، کمک به برخی از کسبوکارها، محافظت از بازار در برابر نوسانات قیمتی و مهار تورم یارانه پرداخت میکنند. اما در بیشتر موارد این ابزار ناکارآمد است و منجر به سرمایهگذاری کم در بخش انرژی، قاچاق سوخت، اتلاف مصرف انرژی، افزایش آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانهای میشوند. در سطح بینالمللی تصمیمگیری در مورد حذف تدریجی یا منطقی کردن یارانههای ناکارآمد سوختهای فسیلی به موقعیت و اولویتهای منحصربهفرد کشورها ازجمله افزایش دسترسی به انرژی و ریشهکنی فقر انرژی بستگی دارد و باید با در نظر گرفتن نیازهای خاص و شرایط حاکم بر هر کشور و به حداقل رساندن اثرات نامطلوب احتمالی بر توسعه آن باشد. برنامهریزی برای اصلاح یارانه انرژی، ثبات و پیشرفت اقتصادی از اولویت بالایی برخوردار و به اشتراک گذاشتن دانش و تجربیات با سایر کشورها در این راستا کمک ارزشمندی به این کشورها خواهد کرد. ازاینرو در این مطالعه برای کمک به حل مشکل ناترازی عرضه و تقاضای انرژی تجربیات کشورهای مختلف در این حوزه مورد بررسی قرار گرفته است.