دسترسی نابرابر به منابع مالی مدتهاست که به عنوان مکانیزمی حیاتی برای ایجاد نابرابری درآمدی پایدار شناخته شده است. بحث نابرابری درآمد یکی از مشکلاتی است که اکثر کشورها جهان در دهه اخیر با آن مواجه بودهاند. نابرابری درآمدی بالاتر، منجر به بحران مالی، ناعدالتی اقتصادی، بیثباتی اجتماعی و ناامنی سیاسی میشود. در مطالعه حاضر با استفاده از رهیافت خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی در دو قالب متقارن (الگوی اول) و نامتقارن (الگوی دوم)، اثر توسعه مالی بر نابرابری درآمد در دوره زمانی ۱۳۵۹ تا ۱۴۰۰ مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. نتایج پژوهش در بلندمدت نشان میدهد اگرچه افزایشها و کاهشها در توسعه مالی، با اثری منفی(معکوس) بر نابرابری درآمدی همراه است اما آماره آزمون تفاضل میانگین برای دو ضریب متغیرهای افزایشها و کاهشها در توسعه مالی ، ۶۳/۹۰ محاسبه گردید که حاکی از آن است در بلندمدت نامتقارنی وجود دارد یا به عبارت دیگر در بلندمدت تفاوت معناداری از منظر آماری میان ضرایب افزایشها و کاهشها در توسعه مالی وجود دارد. بنابراین اثرگذاری نامتقارن توسعه مالی بر نابرابری درآمدی تایید شد. قدرمطلق اثرگذاری منفی کاهشها در توسعه مالی بزرگتر از اثرگذاری افزایشها در توسعه مالی بر نابرابری درآمدی است. یافتههای دیگر آنکه در میان متغیرهای کنترلی مدل، رانت نفتی با اثری منفی و رشد اقتصادی، تورم و درجه باز بودن تجاری با اثری مثبت بر نابرابری درآمدی همراه است. همچنین لازم به ذکر است یافته طی سالهای 135۹ تا یک سال پس از جنگ نابرابری درآمدی به طور معناداری افزایش یافته است.
احمدی احمدرضا. تحلیل تأثیر توسعه مالی بر نابرابری درآمدی در ایران: کاربردی از شاخص
صندوق بینالمللی پول. مجله اقتصادي (دوماهنامه بررسي مسائل و سياستهاي اقتصادي). 1401; 22 (7 و 8) :63-91