|
بررسی شاخص رفاه اجتماعی طی نیم قرن در مناطق شهری کشور
|
| |
|
|
|
چکیده: (2063 مشاهده) |
دولت‌ها در دوره های زمانی خاصی، ناچار به مداخله در برخی امور تصدی‌گری می شوند. برخی از این مداخلات در حوزه رفاه اجتماعی و عمومی و به طور خاص افزایش در نرخ رشد اقتصادی به همراه گسترش حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر جهت کاهش فاصله طبقاتی و بهبود در توزیع درآمد در جامعه و نهایتا افزایش رفاه اجتماعی صورت می‌پذیرد.
نتایج بدست آمده از بررسی شاخص رفاه اجتماعی طی نیم قرن در مناطق شهری کشور نشان می‌دهد که پایین‌ترین رقم این شاخص با 8/44 واحد در سال 1348 و بالاترین رقم این شاخص با 2/102 واحد در سال 1386 بوقوع پیوسته است. در سال‌های بعد از1386، با وجود کاهش قابل ملاحظه ضریب جینی در مناطق شهری کشور، بدلیل منفی شدن نرخ رشد متوسط هزینه‌های واقعی خانوارها (بجز سال1389) شاخص رفاه اجتماعی با کاهش قابل توجهی طی سال‌های 95-1387 مواجه شده است. رقم این شاخص در سال 1396 به 85 واحد رسیده که کمتر از رقم شاخص رفاه اجتماعی در سال 1382 می‌باشد.
در زیر مجموعه امور اقتصادی، برای رسیدن به افزایش بالایی از شاخص رفاه اجنماعی، بطور همزمان نیاز به نرخ رشد بالای تولید ناخالص داخلی و کاهش ضریب جینی می‌باشیم. نتیجه ای که دسترسی به آن در شرایط کنونی بسیار دشوار بنظر می‌رسد. مگر اینکه تمامی حاکمیت با همراهی مردم با تلاش و کار طاقت فرسا و از خود گذشتگی به این مهم دست یابند. |
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 1614 kb]
(479 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
