یکی از فرضهای اساسی در ادبیات مدیریت مالی، حداکثر ساختن ثروت سهامداران است. به منظور دستیابی به این هدف مهم، مدیریت شرکت باید سعی کند تا همواره در پروژههای با خالص ارزش فعلی مثبت سرمایهگذاری نموده تا بدین شکل روند افزایش ثروت سهامدارن حفظ شود. شرکتها منابع مالی مورد نیاز جهت سرمایهگذاری در پروژهها را از محل منابع داخلی شرکت، استقراض و یا افزایش سرمایه تأمین میکنند. اما همه شرکتها توانایی تأمین تمام وجوه مورد نیاز برای سرمایهگذاری در پروژههای خود را ندارند و در تأمین منابع مورد نیاز خود با محدودیت روبرو هستند که از این محدودیتها با عنوان محدودیت (تنگنای) مالی یاد میشود. محدودیتهای مالی محدودیتهایی هستند که مانع دستیابی و تأمین همه منابع مورد نیاز برای سرمایهگذاریهای مطلوب شرکت میشود.