برنامه‌ریزی برای رسیدن به توسعه پایدار در راستای استقلال اقتصادی و اجتماعی برای کشور ضروری به نظر می‌رسد. در این میان انتخاب راهبردی مناسب برای به کارگیری ظرفیتها و استعدادهای درونی جامعه با توجه به ساختار اقتصادی اهمیت خاصی دارد. ایجاد مناطق ویژه اقتصادی شاید یکی از راهکارهایی باشد که در راستای افزایش صادارات غیرنفتی و کاهش وابستگی به درآمدهای حاصل از صدور نفت خام مؤثر است زیرا بر پایه اهدافی نظیر جذب سرمایه خارجی، انتقال فن‌آوری و ایجاد اشتغال، رونق اقتصادی، تقویت صنایع داخلی، پیشرفت فن‌آوری، جهش صاداراتی و افزایش رفاه اقتصادی شکل می‌گیرد. با وجود اینکه یک دهه از شکل‌گیری منطقه ویژه اقتصادی شیراز می‌گذرد، رونق مضاعف و شتاب در تولید و رشد صنعتی و اقتصادی منطقه ویژه اقتصادی شیراز به ایجاد صنایع سلولزی، فلزی، غذایی و شیمیایی بستگی دارد که به‌طور قطع با استقرار این صنایع در کنار صنایع مرتبط با برق و الکترونیک، رونق اقتصادی در این منطقه سرعت خواهد گرفت و مسیر توسعه را طی خواهد کرد.