در این مقاله بررسی مزیت نسبی در تولید و تجارت و تداوم آن در اقتصاد نساجی ایران به منظور افزایش کارایی در کمیت و کیفیت برتر تولید و تجارت بررسی شده است. به طور کلی هدف اصلی این تحقیق سنجش توان رقابتی صنعت نساجی کشور در عرصه بین‌المللی است. در این پژوهش برای اندازه‌گیری مزیت نسبی در صنعت نساجی کشور از معیارهای هزینه منابع داخلی (DRC) و مزیت نسبی آشکار شده RCA)) در مورد محصولات پنبه‌، پارچه‌های تار و پودی، رشته‌های الیاف مصنوعی و پشم و موی حیوانات و ابریشم طی سالهای 1383-1379 استفاده شده است. با بهره‌گیری از روش مزیت نسبی آشکار شده و داده‌های مربوط به سالهای 1383-1379 مشخص شد که صنعت نساجی ایران در سال 1383 دارای مزیت نسبی آشکار شده نیست و در بین محصولات مورد بررسی فقط دو محصول الیاف مصنوعی و پشم و موی حیوانات از مزیت نسبی برخوردار هستند‌. در ضمن مشخص شد که در صنعت نساجی ایران نه تنها مزیت نسبی آشکار شده منسوجات در سال 1383 کاهش یافته بلکه مزیت نسبی محصولات مورد بررسی نیز به جز الیاف مصنوعی در سال 1383 در مقایسه با سال 1382 کاهش یافته است‌. علاوه بر این در این تحقیق مزیت نسبی آشکار شده صنعت نساجی ایران در سال 1383 با کشورهای منتخب مقایسه شده که نشان می‌‌دهد ایران در بین کشورهای مطرح با رتبه 44 و 91/0=RCA از موقعیت خوبی برخوردار نیست.