به‌طور کلی سیاست‌های پرداخت یارانه در برخی از کشورهای دنیا مانند انگلستان و سوئد پیش از سال 1970 میلادی که دولت‌های رفاه حاکم بودند به منظور مرتفع ساختن مشکلات زندگی خانوارهای کم درآمد بکار گرفته شد، اما بعد از سال 1970 این سیاست در بسیاری از کشورها کنار گذاشته شد زیرا دولت‌ها به این نتیجه رسیدند که پرداخت یارانه، توان اقتصادی آنها را محدود کرده و سرمایه‌گذاری در بخش‌های کشاورزی و صنعتی را با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌سازد که در نهایت منجر به کندی رشد اقتصادی می‌گردد. بر این اساس دولت‌ها به این امر واقف گردیدند که در صورت عدم پرداخت یارانه می‌توانند با منابعی که از این بابت آزاد می‌شود به رشد سریعتر اقتصادی دست یابند.