سرمایهگذاری مستقیم خارجی صرفاً یک ابزار تأمین مالی نبوده و میتواند بستر گستردهای برای تعاملات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور باشد و شاید پیچیدگی تحلیل این ابزار اقتصادی به همین دلیل است. کشورها طی سالیان اخیر ضمن شناسایی ظرفیتهای بالای این نوع سرمایهگذاری، تلاش زائدالوصفی را برای جذب آن از اطراف جهان صورت دادهاند ولیکن پرسش اساسی آن است که آیا صرف جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی در بخشهای اقتصادی بدون در نظر گرفتن الزامات و شرایط بهرهمندی از آن میتواند منجر به رشد و توسعه اقتصادی گردد؟ در این مطالعه تلاش میشود ضمن بررسی انگیزههای سرمایهگذاری خارجی در بعد عرضه و تقاضا، به بررسی مزایا و معایب سرمایهگذاری خارجی پرداخته و بسترهای لازم برای تدوین یک راهبرد مناسب جهت حداکثر سازی استفاده از مواهب آن تشریح گردد. در ادامه با بررسی وضعیت سرمایهگذاری مستقیم خارجی در ایران مبتنی بر آمار و اطلاعات منتشره از سوی سازمان سرمایهگذاری و کمکهای اقتصادی و فنی ایران، به بررسی انگیزههای سرمایهگذاران خارجی برای سرمایهگذاری در ایران پرداخته شود. مطابق با نتایج این تحقیق، تدوین استراتژی ملی جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی و همچنین توانمندسازی فناورانه و توسعه نیروی انسانی در زیربخشهای اولویتدار برای جذب سرمایهگذاری خارجی میتواند در بهبود بهرهمندی از مزایای این نوع از سرمایهگذاری در ایران مفید واقع شود.