هدف اساسی در این مقاله برآورد سطح نابرابری اقتصادی در استان مازندران طی برنامههای توسعه اول
اقتصادی – اجتماعی میباشد. نابرابری در توزیع درآمد (هزینه) استان مازندران به تفکیک مناطق شهری و روستایی بهصورت ناپارامتریکی طی برنامههای اول، دوم، سوم و چهارم توسعه اقتصادی – اجتماعی برآورده شده است. نتایج حاصل از برآورد ضریب جینی و ارزیابی روند آن نشان میدهد که کمترین سطح نابرابری در مناطق شهری و روستایی به ترتیب در سالهای 1369 و 1382 واقع شده است بیشترین مقدار نابرابری در مناطق شهری و روستایی در سال 1370 میباشد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس نشان داده است که نابرابری در مناطق روستایی استان مازندران به طور معناداری از نابرابری در مناطق شهری بیشتر بوده است. نتایج حاصل از تحلیل واریانس در برنامههای توسعه اقتصادی- اجتماعی نشان داده است که مقایسه سیاستهای اجرا شده توسط دولت طی برنامههای اول،دوم وسوم توسعه اقتصادی- اجتماعی بر نابرابری تأثیر مثبت داشته و نابرابری را کاهش داده است. بنابر نتایج حاصل، بیشترین کاهش نابرابری در برنامه سوم توسعه اقتصادی – اجتماعی مشاهده شده است.
اخوانفرد راحیل. توزیع درآمد در استان مازندران طی برنامههای توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی. مجله اقتصادي (دوماهنامه بررسي مسائل و سياستهاي اقتصادي). 1391; 12 (1) :27-40