سیاست خرید تضمینی محصولات کشاورزی از سال 1368 به منظور حمایت از بخش کشاورزی و به عنوان یک سیاست پایدار که طی زمان نیز اصلاحات تکمیلی داشته، مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این بررسی نشان می‌دهد که در مورد محصولات زراعی منتخب، رابطه مبادله که نشان‌دهنده قدرت خرید کشاورز نسبت به سایر بخشهای اقتصادی است، در بیشتر سالهایی که این سیاست اجرا شده است، کوچکتر از یک بوده و کشاورزان در بیشتر مواقع مالیات ضمنی نیز پرداخت کرده‌اند.