---

علی­رغم وجود ماهیت محوری سهم مدیریت در عملکرد شرکت، تصمیم­های سرمایه­گذاری و نظام مشارکتی، همچنان یک واگرایی در رابطه با تاثیرهای ویژه مدیریتی بر نتایج واحدهای تجاری، وجود دارد. زیرا مدیران مسئول تصمیم­گیری­های راهبردی و انجام برنامه­ریزی­های عملیاتی شرکت­ها هستند. به دلیل ایجاد تغییرات سریع و رقابت شدید در محیط کسب­و­کار، راهبردهای متنوع اتخاذ شده توسط مدیران، تعیین کننده آینده شرکت است. در نتیجه نقش مهمی بر ارزش آتی شرکت دارند. یکی از این تصمیم­های بسیار مهم مدیریتی، اجتناب از مالیات است. این پژوهش با هدف توسعه پژوهش­ها در حوزه اثرات مدیریتی بواسطه تحلیل تاثیر اجتناب مالیاتی، سطوح توانایی مدیریت و سطوح نظام راهبری بر کارایی سرمایه­گذاری صورت پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بر اساس روش حذف هدف­مند، جامعه آماری در دسترس شامل ۸۵ شرکت طی سال­های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۷ می­باشد. روش انجام پژوهش مبتنی بر داده­های ترکیبی بر اساس رگرسیون چند متغیره با معیار حداقل مربعات می­باشد. شواهد نشان داد که مدیران توانا با اجتناب از پرداخت مالیات، قدرت اثرگذاری بر کارایی سرمایه­گذاری را ندارند. همچنین در شرکت­هایی با توانایی­های پایین مدیریتی، هنگامی که اجتناب مالیاتی افزایش می­یابد، کارایی سرمایه­گذاری کاهش نمی­یابد. ولی در شرکت­هایی با توانایی­های بالای مدیریتی، هنگامی که اجتناب مالیاتی افزایش می­یابد، کارایی سرمایه­گذاری افزایش می­یابد. دیگر نتایج نشان می­دهد که در شرکت­هایی با راهبری شرکتی ضعیف، هنگامی که اجتناب مالیاتی افزایش می­یابد، کارایی سرمایه­گذاری کاهش نمی­یابد و در شرکت­هایی با راهبری شرکتی قوی، هنگامی که اجتناب مالیاتی افزایش می­یابد، کارایی سرمایه­گذاری افزایش نمی­یابد. بر این اساس به­عنوان توصیه­های اجرائی برای نظام مالی و اقتصادی کشور، علی­الخصوص بازار سرمایه که سهم مهمی در اقتصاد کلان کشور دارد، پیشنهاد می­شود مدیران شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، تحت هیچ شرایطی از راهبرد­های جسورانه مالیاتی استفاده ننمایند.