در ادبیات اقتصاد شهری به شکل‌گیری یک شهر بسیار بزرگ در میان شهرهای کوچک، نخست‌شهری گفته می‌شود. تمرکز بیش از حد جمعیت، امکانات و فعالیت‌های اقتصادی در نخست‌شهر باعث می‌شود که نخست‌شهر فاصله اجتماعی-کارکردی بسیاری با دیگر شهرهای منطقه پیدا کند. نخست‌شهری توسط حاکمیت و دولت ملی که عمدتاً در نخست‌شهرها مستقر هستند، تشویق می‌شود. وجود پتانسیل‌های مدیریتی کارآمد مورد نیاز دولت‌های ملی کشورها در این شهرها و منابع محدود سرمایه‌گذاری زیرساختی دولت از عوامل این تشویق هستند. این حمایت‌ها باعث می‌شود بخش عمده‌ای از جمعیت و فعالیت‌های اقتصادی کشور (یا منطقه)
در نخست‌شهر متمرکز شود که این تمرکز بالا می‌تواند بر ظرفیت مالیاتی منطقه تأثیرگذار باشد. در این مقاله با استفاده از داده‌های سری زمانی (۱۳۹۰ – ۱۳۶۶) و روش خودتوضیح برداری با وقفه‌های گسترده (ARDL) با کمک نرم‌افزار مایکروفیت به بررسی تأثیر نخست‌شهری بر ظرفیت مالیاتی در استان خوزستان پرداخته شده است. نتایج نشان می‌دهد که نخست‌شهری اثر منفی معناداری را بر ظرفیت مالیاتی در کوتاه‌مدت (با ضریب ۳/۲-) و بلندمدت (با ضریب ۵/۳-) دارد. همچنین ضریب جمله تصحیح خطا (ecm) معنادار بوده و نشان می‌دهد که در هر سال ۶۵/۰ از عدم تعادل کوتاه‌مدت برای دستیابی به تعادل بلندمدت تعدیل می‌شود.
