مصطفی ت وکلی نغمه، مهدی خداداد، علی اصغر آقامحمدی، محمد مرادی،
دوره ۱۷، شماره ۱۱ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
توسعه دارای ارتباطات تنگاتنگی با عدالت فضایی و جغرافیایی است. عدالت فضایی برخورداری و یا عدم برخورداری مناطق از امکانات و خدمات و تسهیلات را مورد ارزیابی قرار میدهد. با توجه به این مطلب در این پژوهش که با هدف کاربردی و با روش توصیفی- تحلیلی با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای و دادههای اسنادی سازمان‌ها و ارگانهای ذی‌ربط انجام شده است، به منظور بررسی وضعیت بخش سلفچگان از لحاظ برخورداری از امکانات و تسهیلات گوناگون ابتدا وضع موجود را از حیث برخورداری از خدمات و امکانات با استفاده از دادههای منتشرشده مرکز آمار ایران مورد بررسی قرار داده و اقدام به سطحبندی سکونتگاه‌ها از حیث برخورداری شده است در مرحله بعد تحلیل خوشه‌ای از سطوح توسعهیافتگی سکونتگاه‌ها ارائه گردیده است. در ادامه با توجه به استقرار منطقه ویژه اقتصادی در منطقه سلفچگان آزمون همبستگی میان سطوح توسعهیافتگی و نیز توسعه صنعتی و کشاورزی و فاصله از منطقه ارائه شده که نتایج بیانگر عدم تأثیر منطقه ویژه اقتصادی در توسعهیافتگی بخش سلفچگان تأمین عدالت فضایی و جغرافیایی در منطقه بوده است. همچنین در نهایت به منظور توسعه سکونتگاههای محروم بخش سلفچگان با عنایت به مباحث عدالت فضایی، پیشنهاد‌هایی بهمنظور توسعه‌این سکونتگاه‌ها ارائه شده است.
