شرایط بد اقتصادی از جمله رکود، کاهش مداوم رشد اقتصادی و افزایش پی‌درپی تورم و به اصطلاح افزایش شاخص‌هایی که تحت عنوان شاخص فلاکت از آن‌ها یاد می‌شود، یکی از ‌مهم‌ترین دلایل ایجاد انگیزه برای خودکشی و نابسامانی‌های اجتماعی در کشورهای مختلف می‌باشد. در این تحقیق سعی شده است تا چگونگی تأثیر شرایط اقتصادی بر خودکشی برای ۱۰ کشور اروپایی که بیشترین تأثیر را از بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ پذیرفته‌اند، در دوره زمانی ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰ با استفاده از روش داده‌های تابلویی بررسی شود. به این منظور برای بررسی اثر شرایط بد اقتصادی، متغیری تحت عنوان تورم منهای رشد اقتصادی و نرخ بیکاری تعریف و مدل مورد نظر برای تعداد خودکشی برآورد شده است. فرضیه مدنظر در این تحقیق این است که تورم بالاتر و رشد اقتصادی پایین‌تر که نشان‌دهنده عدد بزرگتری برای شاخص مورد نظر است و نرخ بیکاری بالاتر بر میزان خودکشی تأثیر مثبت و معناداری دارد. به این منظور ابتدا بر اساس آزمون‌های مختلف مدل مناسب در داده‌های تابلویی انتخاب و سپس ضمن انجام آزمون‌های ریشه واحد و هم‌انباشتگی مدل برآورد گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از تأثیر مستقیم و بالای متغیرهای مورد نظر بر میزان خودکشی دارد.

در این مطالعه به بررسی تأثیر اندازه دولت بر بیکاری بین دو گروه منتخب از کشورهای عضو Mena و کشورهای عضو OECD در قالب الگوی پانل و در بازده زمانی (۲۰۱۳-۲۰۰۰) پرداخته شده است. علاوهبر متغیر اندازه دولت، متغیرهای نرخ رشد اقتصاد، نرخ تورم و حداقل دستمزدها و مقررات و ساختار سیاسی بازار نیروی کار استفاده شده است. نتایج حاصل از برآورد الگوی اثرات ثابت نشان می‌دهد که متغیر اندازه دولت در کشورهای عضو منا تأثیر منفی بر نرخ بیکاری داشته است، اما در کشورهای عضوOECD  نتیجه‌ای متفاوت دارد. متغیر مقررات ساختاری طبق مطالعات مؤسسه فریزر و هریتیچ (LVi) به عنوان مقررات دست و پاگیر بر بیکاری اثر منفی دارد. این متغیر در دو گروه مورد مطالعه تأثیر منفی گذاشته است. در هر دو گروه مورد بررسی رابطه بین تورم و بیکاری معکوس بوده است که بیانگر رابطه منحنی فیلیپس می‌باشد.