پدیده جهانی‌ شدن یکی از جنبه‌های واقعی و برجسته نظام جدید جهانی و از عوامل تعیین‌کننده تحولات آتی است‌. در واقع جهانی‌شدن مثلثی است که از سه زاویه کاملاً مرتبط به هم اقتصادی، سیاسی و فرهنگی تشکیل شده است. لذا در حال حاضر دستیابی به جایگاه برتر اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب‌غربی1 با اتخاذ سیاستهای توسعه‌ای، اهداف و الزامات افق 1404زمینه‌ای است که کشورمان در طول این دوره بتواند دارای تعامل سازنده و مؤثر با جهان باشد زیرا تعامل منطقه‏ای و بین‌المللی ایران در 20 سال آینده از جایگاه ویژه‏ای در سند چشم‏انداز برخوردار است. منطقه‌گرایی نیز از موضوعات پر اهمیت برای این تعامل موثر در سطح بین المللی‌است، چرا که گرایش کشورها به عضویت در بلوکهای اقتصادی منطقه‌ای به منظور گسترش تجارت بین اعضاء، افزایش رفاه اقتصادی کشورهای عضو، افزایش صرفه‌های ناشی از مقیاس، بهبود رشد اقتصادی و بالا بردن کارایی فنی و مانند آن روز به روز در حال افزایش بوده و حضور در بازارهای بین‌المللی نیازمند مشارکت بین‌المللی است، به گونه‌ای که گرفتن سهم مناسب بازار جهانی مستلزم تعامل و تفاهم با مناطق مختلف جهان، سازمانها و اتحادیه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است. در نوشتار حاضر سعی می‌شود ضمن معرفی ویژگیها و عوامل مؤثر بر جهانی‌شدن و پیامدهای آن به بررسی آثار، پیش‌نیازها و تمهیدات موثر در الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی و عضویت آن در بلوکهای منطقه‌ای پرداخته و مقدمات و زمینه‌های لازم و همچنین فرصتها و تهدیدها در این راستا شناسایی شود.