ایجاد و گسترش کسب و کار در مقیاس کوچک همواره از راهبردهای مؤثر در رفع بیکاری و ایجاد اشتغال در کشور می‌باشد. بیش از 50 درصد از بنگاه‌های اقتصادی در دنیا بنگاه‌های کوچک و متوسط هستند که قادرند بین 55 تا 99 درصد تولید ناخالص داخلی کشورها را تولید نمایند. در ایران واحدهایی که کمتر از 99 نفر کارمند و کارگر داشته باشند، جزء بنگاه‌های کوچک و متوسط طبقه‌بندی می‌شود که براساس این تقسیم‌بندی بیش از 5/94 درصد بنگاه‌های اقتصادی کشور جز بنگاه‌های کوچک و متوسط بشمار می‌آیند، لذا با توجه به مراتب ذکر شده اهمیت بنگاه‌های کوچک اقتصادی زودبازده در کشور بصورت یک سیاست جدی مورد توجه قرار گرفت تا این‌که طرح گسترش بنگاه‌های کوچک زودبازده و کارآفرین در دولت هشتم مطرح شد و آیین‌نامه اجرایی آن با هدف سازماندهی فعالیت‌ها و حمایت‌های دولت در زمینه گسترش بنگاه‌های یادشده به منظور دستیابی به توزیع عادلانه منابع مناطق مختلف کشور به ویژه مناطق محروم، رشد تولید و صادرات غیرنفتی، تقویت محرک‌اقتصادی، افزایش‌کارایی تسهیلات‌بانکی، تقویت‌کارآفرینی و اشتغالزایی و افزایش فرصت‌های شغلی به تصویب رسید و از اسفندماه سال 1384 به اجرا درآمد. در گزارش حاضر سعی شده عملکرد آیین‌نامه اجرایی فوق با عنایت به هدف اشتغالزایی آن مورد مطالعه قرار گیرد.